Küçükken her şeyin en doğrusunu senin bildiğini düşünüyordum, ergenlikte hiç bişey bilmediğini beni çok sıktığını düşündüm. Şimdi ise sen olmadan sana danışmadan bişey yapamadığımı farkediyorum.
Anneciğim seni üzdüğümde çok üzülüyor, yüzüne bakmaya utanıyor,konuşamıyorum. Senden özürdilemekten bile utanıyorum o an.Hele ki üzüldüğünde sessiz kalıp gözlerinin dolduğunu hissettiğim o an zamanı geri alıp o yükseltiğim sesimin kısılmasını istiyorum. İnanılmaz pişmanlık duyuyor ama bunu sana söyleyemiyorum.
Anneciğim herkes beni güçlü sanarken ne kadar güçsüz olduğumu, her şeyimi içime attığımı en iyi bilen sensindir.Bu yüzden sessiz kaldığını düşünüyorum.Sana ne zaman bir şeyler söylemek istesem tıkanıyorum, boğazım düğümleniyor sanki.
Bu zamana kadar benim için çırpındığınızı, maddi manevi her yönden destek olduğunuzu biliyor ve görüyorum. Emeklerinizi karşılıksız bırakmamak için elimden geleni yapmaya çalıştığımı sende hiç bir zaman unutma.Senin ve babamın hakkını ömrüm boyunca ödeyemem.SİZİ ÇOK AMA ÇOOOK SEVİYORUM.....
Annedir yüreği fazla dayanamaz.
Herkes bıksa benden annem bana doymaz.
Öper besler beni unutur kalbinde.
Annem burda olsun bana bişey olmaz.
Her gün bakar bana kusurumu görmez.
Günler gece olsa o ışığı sönmez.
Ellerim büyüdü avuçlarında.
Bir tek annem olsun bana bişey olmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder